By Kaung Kin Ko | MMNN | 12 July 2025
It’s heartbreaking to witness a sad turn in the Chin revolutionary movement: factions that once stood shoulder to shoulder in the fight against military dictatorship are now turning their weapons on each other.
Among my own extended family—paternal and maternal relatives alike—many are Chin. So are many of my close friends and online comrades. I’ve spoken with several of them in recent days to better understand what’s happening on the ground.
What I’ve learned is troubling.
- In some areas like Haka and the plains of southern Chin State, many support the Chin National Army (CNA) and view the Arakan Army (AA) and the Chin Brotherhood with suspicion. While researching this issue, I even came across a post claiming that CNA is fond of ‘Juliet’.
- On the other hand, factions around Falam and those aligned with Min Tat hold the Chin Brotherhood and the AA in high regard. This isn’t surprising, given that the Chin Brotherhood and AA are known strategic allies.
Sadly, calls for unity between Chin forces have grown faint. I’ve tried to hear from both sides, but it’s difficult to separate truth from narrative. If both sides are now using weapons not only against the junta but also against each other, perhaps both sides bear some responsibility. Still, my intention is not to assign blame to either Chin side or the AA. I only wish for peace and reconciliation, urgently.
The population of Chin State is already small. Watching Chin people fight one another—wasting lives and public donations meant to fight dictatorship—is deeply painful. Worse, the military regime has already resumed offensives elsewhere: against the Karenni in the east and northern Shan in the north. Disunity—let alone direct conflict—makes coordinated resistance nearly impossible. Without unity, strategic planning becomes ad hoc. And when resistance groups begin actively clashing, the risk of defeat rises sharply.
At this critical moment, we would do well to recall the timeless warnings and vision of General Aung San, delivered nearly 80 years ago:
“If we want the whole country to prosper, we must unite — in manpower, financial strength, and resources — and work with full determination and cooperation. If the Burman is doing one thing, the Karen another, the Shan and the Chin something else, all in fragmented ways, we will not achieve anything meaningful. Only by working together can we see real results.”
(Pinlon Dinner Speech, 11 February 1947)
And again, in his final speech at the City Hall on 13 July 1947:
“As for national unity — I do not want the kind of unity based on cronyism or blind obedience. What I truly desire is genuine unity among ethnic nationalities and the public. Without these two forms of unity, no matter which party comes to power, this country will remain fragmented, even if we are technically independent.”
How prophetic these words are.
Today, Myanmar faces not just the old enemy — the military dictatorship — but also the invisible threat of fragmentation from within the resistance itself. That’s why unity must not just be a slogan. It must be intentional, principled, and strategic.
Meanwhile, recent reports have confirmed what many already suspected: the Arakan Army (AA) has become a major force not just in Rakhine, but across the anti-junta resistance movement.
On 10 July 2025, ISP-Myanmar reported that the AA has provided arms, ammunition, and military training to at least 23 armed resistance groups active across 61 townships nationwide. These groups emerged mostly after the 2021 coup, and AA support ranges from partial logistical aid to full integration under its military command structure.
Among the 23 supported groups, at least seven are Chin resistance forces, including:
- CDF-Kanpetlet
- CDF-Matupi
- CDF-Mindat
- YDF
- PDF Zoland
- CNDF
- CDF-Asho (notably, CDF-Asho is listed as directly aligned with AA command)
Other groups supported by the AA include the BPLA, DRPA, KNDF, and AYA POF, among others.
The ISP report divides these into:
- Strategic allies under AA command (such as PIO/PIA, GZA, PRA, SAF, and CDF-Asho)
- Independent allies with logistical or tactical support (including the majority of Chin groups)
This information confirms AA’s expanding influence, not only as a regional military power but also as a central node in a growing alliance of resistance movements.
Yet, this deeper strategic integration has also caused unease among other Chin factions, particularly those with longstanding autonomy like the CNA. The result? Misunderstanding, suspicion—and now, tragically, internal armed clashes.
A final note.
When I speak of unity among comrades, I mean genuine solidarity—founded on shared values and mutual respect in the political and military struggle for federal democracy. I do not mean the unity of cronies, fascists, or profiteers misusing public support. I do not support oppressive dominance between ethnic groups, nor sectarian alliances based on narrow identity politics.
What I hope for is this:
A just, inclusive, equal, and strategic unity among all those risking their lives to free Myanmar. Let us not forget who the real enemy is. And let us not allow disunity to snatch defeat from the jaws of a hard-earned revolution.
၁၉၄၇ ခု ဖေဖော်ဝါရီလ ၁၁ ရက်ည၊ ပင်လုံညစာ စားပွဲတွင် “တစ်တိုင်းပြည်လုံးကြီးပွားစေချင်ရင် လူအား၊ ငွေအား၊ ပစ္စည်းအားနဲ့ စုပေါင်းပြီး၊ အင်တိုက်၊ အားတိုက်လုပ်နိုင်မှ၊ အကျိုးခံစားခွင့်ရရှိကြ မှာဖြစ်တယ်။ ဗမာက တစ်မျိုး၊ ကရင်က တစ်ဖုံ၊ ရှမ်း၊ ကချင်၊ ချင်းတို့က တစ်ခြား၊ အကွဲကွဲ၊ အပြား ပြား လုပ်နေကြရင်၊ အကျိုးရှိမှာ မဟုတ်ဘူး စုပေါင်းလုပ်ကြမှသာ အကျိုးရှိနိုင်မယ်။ လုပ်ကြည့်မှ လည်း၊ အကျိုးရှိကြောင်း၊ သိနိုင်တယ်” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ၁၉၄၇ ခု ဇူလိုင်လ ၁၃ ရက် မြို့တော် ခန်းမတွင် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းက
“တိုင်းရင်းသား အချင်းချင်း ညီညွတ်ရေး၊ တိုင်းရင်းသားလူထု ညီညွတ်ရေးနှင့်ပတ်သက်၍ စားဖားသမားတွေ၊ ညီညွတ်တာ၊ ကျွန်တော်မလိုချင်ပါဘူး။ တိုင်းရင်း သားအချင်းချင်း ညီညွတ်ရေး၊ တိုင်းသူပြည်သား လူထုညီညွတ်ရေး၊ အဲဒီ ညီညွတ်ရေး နှစ်ခုမရှိ
သမျှကာလပတ်လုံး၊ ဒီတိုင်းပြည်က၊ လွတ်လပ်ပင်၊ လွတ်လပ်သော်ငြားလည်း ဘယ်ပါတီတက်တက်၊ ဘယ်အစိုးရလုပ်လုပ်၊ ဖာသယ်တိုင်းပြည် ဖြစ်နေမှာပဲလို့ ကျွန်တော်ပြောချင်တယ်။
Kaung Kin Ko
ချင်းတော်လှန်ရေး တပ်ဖွဲ့တွေ အချင်းချင်း ချနေကြတာတွေ့တော့ စိတ်မကောင်းဘူး။ အမျိုးတွေထဲမှာ (တဝမ်းကွဲ မောင်နှမတွေရော၊ ဦးလေးအရင်းတွေရဲ့ အမျိုးသမီးတွေရော)၊ ပြီးတော့ အွန်လိုင်း မိတ်ဆွေတွေထဲမှာ ချင်းတွေများတယ်။
အမျိုးတွေကတော့ တောင်တွင်းကြီး မြို့သစ်ဘက်က မြေပြန့်ချင်းတွေမို့ CNA ဘက်က များမလားမသိ။ လိုက်တော့ မေးမကြည့်ရသေးဘူး။ ချင်းမိတ်ဆွေတွေကိုတော့ လိုက်မေးကြည့်တယ်။ တဘက်ကကျ (ဟားခါးချင်းတွေနဲ့ မြေပြန့်ချင်းတွေကကျ) ချင်းညီနောင်နဲ့ အာရက္ခတပ်တော် AA ကို သဘောမကျကြဘဲ CNA ကို အားပေးကြတယ်။ တဘက်ကကျ ဖလမ်းဘက် မင်းတပ်ဘက်ကကျ ချင်းညီနောင် နဲ့ AA ကို ကြည်ဖြူကြတယ်။ ချင်းညီနောင်နဲ့ အာရက္ခတပ်တော် AA ကကျ မဟာမိတ်ကိုး။ ကြားကျတဲ့ အသံလည်း သိပ်မကြားရဘူး။ နှစ်ဘက်အသံတွေ လိုက်မေးကြည့်ပြီး ကြားရပေမယ့် ဘယ်ဘက်က မှန်တာလဲ၊ ဘယ်ဘက်က လွန်တာလဲဆိုတာတော့ ခွဲခြားလို့ မရပါဘူး။ စကစကို တိုက်ရမယ့်အစား အချင်းချင်း လက်နက်နဲ့ပါ တိုက်နေပြီဆိုရင်တော့ နှစ်ဘက်လုံးက မှားဖို့များတယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီ ချင်းကိစ္စမှာ ချင်းနှစ်ဘက်လုံးကိုရော AA ကိုရော အပြစ်တင်လိုစိတ်တော့ မရှိပါဘူး။ အမြန် ပြေလည်သွားစေချင်စိတ်ပဲ ရှိတယ်။ လူဦးရေလည်း နည်းနည်းလေးပဲ ကျန်တော့တဲ့ ချင်းပြည်နယ်မှာ ချင်းမျိုးနွယ်စုအချင်းချင်း တိုက်နေကြတာကတော့ စိတ်ချမ်းသာစရာလည်း မကောင်းပါဘူး။ ပြည်သူတွေရဲ့ ငွေတွေကို အချင်းချင်းတိုက်နေခြင်း အားဖြင့် ပြုန်းတီးသွားရတာလည်း စိတ်ဆင်းရဲစရာပါ။ မအလ တို့ကလည်း အခွင့်အရေး ပြန်ယူလာဦးမယ်။
ခုလည်း ကရင်နီဘက်မှာရော၊ ရှမ်းမြောက်မှာပါ စကစ က ထိုးစစ်ဆင်လာပြီလေ။ အချင်းချင်း ချတဲ့အဆင့် မဟုတ်ဘဲ မစည်းလုံးတဲ့ အဆင့်ဆိုရင်တောင် စကစ ကို တိုက်ဖို့ခက်တာ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ strategy ဆိုတာကို ချလို့မရဘဲ တဖွဲ့ချင်းက ကြုံသလို လုပ်နေကြသလို ဖြစ်နေတာမို့။ အဲ့ထက်ဆိုးတဲ့ …..မစည်းလုံးရုံ မဟုတ်ဘဲ အချင်းချင်းပါ ချနေပြီဆိုရင်တော့ ရှုံးဖို့ပဲ ပိုများတော့မှာပေါ့။
ဝီရသူတို့ကမှ မဘသ မဟုတ်။ ဘယ်လူမျိုး ဘယ်ဘာသာ ဘယ်အုပ်စုဖြစ်ဖြစ် ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ identity တွေ အုပ်စုစွဲတွေကို အရမ်းအခြေခံလွန်းရင််တော့ မဘသပဲ။ အချက်အလက်တွေ ရှာဖတ်ရင်းနဲ့ CNA ဘက်က နေတန်ယာဟုအထိ လှမ်းမတဲ့ ပို့စ်တောင် တွေ့လိုက်သေးတယ်။ 
မှတ်ချက်။ အချင်းချင်း စည်းလုံးစေချင်တယ်ဆိုတာက စစ်ရေးတွေ နိုင်ငံရေးတွေမှာ စိတ်စေတနာမှန်မှန်နဲ့ စည်းလုံးစေချင်တာကိုပဲ ပြောတာ။ ဖက်ဆစ်တွေ စည်းလုံးတာမျိုး၊ စားဖားတွေ စည်းလုုံးတာမျိုး၊ ရန်ပုံငွေတွေ အလွဲသုံးစားလုပ်တာကို ၊ အချင်းချင်း အနိုင်ကျင့်တာကို လျစ်လျူရှု စည်းလုံးတာမျိုးကို မဆိုလိုပါ။ ပြီးတော့ identity အခြေခံပြီး ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ စည်းလုံးမှုမျိုးကို မဆိုလိုဘူး။ တော်လှန်နေသူချင်း မျှတတဲ့ တန်းတူရည်တူ စည်းလုံးမှုမျိုးကို ပြောတာ။
AA က ထောက်ပံ့ပေးထားတဲ့ တော်လှန်ရေးတပ် ၂၃ ဖွဲ့ထဲမှာ ချင်းတော်လှန်ရေး (၇)ဖွဲ့ပါဝင်
မြန်မာနိုင်ငံတဝန်း မြို့ပေါင်း ၆၁ ခုမှာ စစ်ရေးလှုပ်ရှားနေသော တော်လှန်ရေးလက်နက်ကိုင် အနည်းဆုံး ၂၃ ဖွဲ့ကို အာရက္ခတပ်တော် AA က လက်နက်ရိက္ခာနှင့် စစ်သင်တန်းများ ထောက်ပံ့ပေးထားသည်ဟု ISP Myanmar က ဖော်ပြသည်။
ISP Myanmar က ဇူလိုင်လ ၉ ရက်နေ့တွင် ဖော်ပြသော “အို… မြောက်ပိုင်းလမ်း …ဒုတ်ဒုတ်ထိမျက်တွေ့ (De Facto) ထီးပြိုင်နန်းပြိုင်ရခိုင်ပြည်” သုံးသပ်ချက်ထဲတွင် ယခုကဲ့သို့ ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။
၂၀၂၁ အာဏာသိမ်းပြီးနောက် ပေါ်ပေါက်လာသော လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့များအနက် အနည်းဆုံး ၂၃ ဖွဲ့ကို AA က လက်နက်ရိက္ခာနှင့် စစ်သင်တန်း စသည့် အရင်းအမြစ်များကို တစိတ်တပိုင်း သို့မဟုတ် အပြည့်အဝထောက်ပံ့လျက်ရှိသည်ဟု ISP Myanmar က ဆိုသည်။
ထိုတပ်ဖွဲ့များသည် မြန်မာနိုင်ငံတဝန်းရှိ မြို့ ၆၁ ခုတွင် စစ်ရေးလှုပ်ရှားလျက်ရှိပြီး ယင်းအနက် ၁၈ ဖွဲ့သည် ရခိုင်ပြည်နှင့် ထိစပ်နေသော ချင်း၊ မကွေး၊ ပဲခူးနှင့် ဧရာဝတီတို့တွင် AA နှင့်အတူ ပူးပေါင်းကာ စစ်ရေးလှုပ်ရှားမှုများ ပြုလုပ်လျက်ရှိသည်ဟု သိရသည်။
AA ထောက်ပံ့ထားသော တော်လှန်ရေးလက်နက်ကိုင် ၂၃ ဖွဲ့မှာ BPLA, DRPA, CDF-Kanpetlet, BNRA, YA,CDF-Matupi, CDF-Mindat, YDF, PDF Zoland, BA, CNDF, AYA POF, KNDF, MDF, BLDF, PIO/PIA, GZA, PRA, SF/SAF, ACDF, PLF, PRF, CDF-Asho တို့ဖြစ်ကြသည်။
ယင်းအထဲမှ PIO/PIA, GZA, PRA, SF/SAF, ACDF, PLF, PRF, CDF-Asho တို့မှာ AA ၏ စစ်ရေးကွပ်ကဲမှုစနစ်နှင့် ချိတ်ဆက်ထားသော မဟာမိတ်များဖြစ်သည်ဟု ISP Myanmar က ဆိုသည်။
ကျန်အဖွဲ့များဖြစ်သည့် BPLA, DRPA, CDF-Kanpetlet, BNRA, YA, CDF-Matupi, CDF-Mindat, YDF, PDF Zoland, BA, CNDF, AYA POF, KNDF, MDF နှင့် BLDF တို့မှာ AA က စစ်ရေးအရင်းအမြစ်များကို တစိတ်တပိုင်း သို့မဟုတ် အပြည့်အဝ ထောက်ပံ့ပေးထားသော မဟာမိတ်များဖြစ်သည်ဟု သိရသည်။
